ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΤΑΞΗΣ: ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ
Η άλλη άκρη της κόκκινης κλωστής…
Η αφήγηση είτε με την ακατέργαστη λαϊκή της μορφή είτε με την οργανωμένη έντεχνη απόδοσή της, ως πρακτική του λόγου έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει τις βαθύτερες συνέπειες των κοινωνικών φαινομένων πάνω στις ζωές των παιδιών, συνδέοντας το γενικό και καθολικό με το ειδικό και ατομικό, τις ιδέες με τις εμπειρίες. Η σχέση των αφηγήσεων με τις διαδικασίες κατάκτησης της μάθησης παρέχει εξαιρετικές ευκαιρίες σε κάθε τομέα της εκπαιδευτικής καθημερινής δραστηριότητας των παιδιών για κατανόηση, απόκτηση νέων γνώσεων, εμπλουτισμό των εννοιών και ανάπτυξη της συμβολικής και μεταφορικής σκέψης.
Το διαφορετικό των κειμένων που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε έγκειται στο γεγονός της παραγωγής τους. Πρόκειται για μικρές ιστορίες που είτε συν-διαμορφώθηκαν μέσα στην τάξη είτε παρήχθησαν από τα παιδιά κατά μόνας χωρίς καμιά παρότρυνση ή επιβολή. Το μόνο που χρειάστηκε είναι να πεισθούν ότι το καθένα είναι εν δυνάμει συγγραφέας και μπορεί να μεταβεί σε μια μαγική και παραμυθιακή ατμόσφαιρα. Έχοντας, λοιπόν, ως κίνητρο τη δύναμη της δημιουργίας, τα παιδιά πέρασαν από τη σκέψη στην πράξη και εφάρμοσαν όλα όσα έμαθαν μέσα στο χρόνο που πέρασε. Κατά συνέπεια, αυτά έστησαν το σκηνικό, διαχειρίστηκαν το χρόνο της ιστορίας τους, διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες και την πλοκή και εν τέλει, επέλεξαν να δώσουν λύσεις άλλοτε συμβατικές και ευτυχείς και άλλοτε ανατρεπτικές και θλιβερές.
Η εκπαιδευτικός της τάξης, ως αρωγός της προσπάθειας, απλώς έβαλε το φινίρισμα, τολμώντας να παρέμβει για αισθητικούς καθαρά λόγους. Ωστόσο, φρόντισε η γλώσσα να εγκλείει την παιδική αθωότητα μέσα από την απλότητα της και να εμπλουτίσει αυτές τις μικρές ιστορίες εντός καθορισμένων ηθικών σχηματισμών, προσπαθώντας να εξισορροπήσει το ιδεώδες και το διδακτικό.
Η εκπαιδευτικός της τάξης