ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ

Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου 2018-2019 (5031898)

Η δημιουργία του ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ εδράζεται στη συνταγματική δέσμευση για παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για όλους τους μαθητές της ίδιας βαθμίδας και επιχειρείται, αφενός μεν, με την ενιαία παροχή κοινών γνωστικών και διδακτικών αντικειμένων σε όλους τους τύπους δημοτικών σχολείων της χώρας, αφετέρου δε, με την επέκταση των προσφερόμενων νέων γνωστικών αντικειμένων. Το Ενιαίου Τύπου Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο λειτουργεί με ενιαίο ωράριο και με ζώνη ολοήμερου προγράμματος. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου προσφέρεται ένα σύνολο από επιλογές διδακτικών αντικειμένων που προσφέρουν την ευκαιρία για την πολύπλευρη ανάπτυξη των ψυχοκινητικών και γνωστικών δεξιοτήτων των μαθητών.
Η Δράση προβλέπει την απασχόληση αναπληρωτών εκπαιδευτικών (δασκάλων και εκπαιδευτικών ειδικοτήτων) προκειμένου το σύνολο των σχολικών μονάδων να λειτουργήσουν ως Ενιαίου Τύπου Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία.

Διάρκεια υλοποίησης της Πράξης: 01/08/2018 - 31/12/2019 (Σχολικό έτος 2018-2019)

Κόκκινη Κλωστή...

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Α΄ ΤΑΞΗΣ: ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Η άλλη άκρη της κόκκινης κλωστής…

Η αφήγηση είτε με την ακατέργαστη λαϊκή της μορφή είτε με την οργανωμένη έντεχνη απόδοσή της, ως πρακτική του λόγου έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει τις βαθύτερες συνέπειες των κοινωνικών φαινομένων πάνω στις ζωές των παιδιών, συνδέοντας το γενικό και καθολικό με το ειδικό και ατομικό, τις ιδέες με τις εμπειρίες. Η σχέση των αφηγήσεων με τις διαδικασίες κατάκτησης της μάθησης παρέχει εξαιρετικές ευκαιρίες σε κάθε τομέα της εκπαιδευτικής καθημερινής δραστηριότητας των παιδιών για κατανόηση, απόκτηση νέων γνώσεων, εμπλουτισμό των εννοιών και ανάπτυξη της συμβολικής και μεταφορικής σκέψης.

Το διαφορετικό των κειμένων που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε έγκειται στο γεγονός της παραγωγής τους. Πρόκειται για μικρές ιστορίες που είτε συν-διαμορφώθηκαν μέσα στην τάξη είτε παρήχθησαν από τα παιδιά κατά μόνας χωρίς καμιά παρότρυνση ή επιβολή. Το μόνο που χρειάστηκε είναι να πεισθούν ότι το καθένα είναι εν δυνάμει συγγραφέας και μπορεί να μεταβεί σε μια μαγική και παραμυθιακή ατμόσφαιρα. Έχοντας, λοιπόν, ως κίνητρο τη δύναμη της δημιουργίας, τα παιδιά πέρασαν από τη σκέψη στην πράξη και εφάρμοσαν όλα όσα έμαθαν μέσα στο χρόνο που πέρασε. Κατά συνέπεια, αυτά έστησαν το σκηνικό, διαχειρίστηκαν το χρόνο της ιστορίας τους, διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες και την πλοκή και εν τέλει, επέλεξαν να δώσουν λύσεις άλλοτε συμβατικές και ευτυχείς και άλλοτε ανατρεπτικές και θλιβερές.

Η εκπαιδευτικός της τάξης, ως αρωγός της προσπάθειας, απλώς έβαλε το φινίρισμα, τολμώντας να παρέμβει για αισθητικούς καθαρά λόγους. Ωστόσο, φρόντισε η γλώσσα να εγκλείει την παιδική αθωότητα μέσα από την απλότητα της και να εμπλουτίσει αυτές τις μικρές ιστορίες εντός καθορισμένων ηθικών σχηματισμών, προσπαθώντας να εξισορροπήσει το ιδεώδες και το διδακτικό.

  Η εκπαιδευτικός της τάξης

Γκάρφιλντ

Ο Γκάρφιλντ είναι ένας από τους πιο αγαπημένους γάτους του κόσμου. Είναι τεμπέλης, λιχούδης και σιχαίνεται τις Δευτέρες και τις δίαιτες. Είναι χνουδωτός, με πορτοκαλιά γούνα και

μαύρες ρίγες στην ουρά και στην πλάτη. Λατρεύει το μαξιλάρι του και τα λαζάνια. Μερικές φορές βαριέται μέχρι και να νιαουρίσει. Ο καλύτερός του φίλος είναι ο Όντι, ο σκύλος του σπιτιού, αλλά ο Γκάρφιλντ είναι πολύ εγωιστής για να το παραδεχτεί.

1.Διαβάζω το κείμενο και απαντώ στις ερωτήσεις:

1. Τι ζώο είναι ο Γκάρφιλντ; Πώς είναι;

___________________________________________________

___________________________________________________

2. Τι σιχαίνεται ο Γκάρφιλντ;

___________________________________________________

3. Τι του αρέσει να κάνει και να τρώει;

___________________________________________________

4. Ποιος είναι ο καλύτερός του φίλος;

___________________________________________________

Γκάρφιλντ

2. Κάνω τρεις δικές μου ερωτήσεις με το τι, πού, πώς και δίνω τις απαντήσεις.

Ο Νανούκ είναι ο σκύλος της γειτόνισσάς μου κυρίας Αγγελικής. Είναι ένας μεγαλόσωμος σκύλος, με φουντωτή ουρά, μικρά αυτιά και κοκκινωπό τρίχωμα. Λατρεύει τα παιδιά της πρώτης τάξης. Είναι ήρεμος και καθόλου ενοχλητικός. Όλη μέρα ξαπλώνει και απολαμβάνει τον ήλιο.

1.__________________________________________________

___________________________________________________

2.__________________________________________________

___________________________________________________

3.__________________________________________________

___________________________________________________

3. Στον πίνακα θα ήθελα να γράψετε τα επίθετα στα

τρία γένη:

(αρσενικά)	(θηλυκά)	(ουδέτερα)
ο διψήφιος	η διψήφια	το διψήφιο
ο σιγανός
ο μεγαλόσωμος
ο φουντωτός
ο μικρός
ο ήμερος

Γκάρφιλντ

 

ο ενοχλητικός

Ο μικρός βοσκός και το σπήλαιο

Ήταν κάποτε ο Γιωργής που έβοσκε πρόβατα. Ο μικρός βοσκός πρόσεχε και αγαπούσε τα ζωντανά. Κάθε μέρα τα οδηγούσε σ’ ένα λόφο, κοντά στον ποταμό Αγγίτη για να φάνε τρυφερό χορτάρι και να ξεδιψάσουν. Το βράδυ, πριν τα βάλει στη στάνη, τα μετρούσε ένα ένα και τα καληνύχτιζε.

Ένα σούρουπο, όμως, την ώρα της επιστροφής, διαπίστωσε πως έλειπε ο Μαρά. Ξέρετε, επειδή ο Γιωργής αγαπούσε τα γράμματα, αλλά δεν μπορούσε να πάει σχολείο, έδωσε ονόματα στα πρόβατα. Το καθένα ξεκινούσε κι από ένα διαφορετικό γράμμα του αλφάβητου.
Ο Μαρά ήταν το πιο μικρό κριάρι του. Αδύνατο και λεπτοκαμωμένο, αλλά ατίθασο και περίεργο. Ήταν η αδυναμία του, αλλά τώρα δεν τον έβλεπε πουθενά! Με μιας, ο φόβος πλημμύρισε την καρδιά του! Τακτοποίησε όπως όπως τα υπόλοιπα και έφυγε τρέχοντας προς το λόφο.
Όλο το βράδυ, αν ήσουν εκεί, θα άκουγες τον Γιωργή να φωνάζει γεμάτος αγωνία:
- Μαααααρά! Μαααααρά! Πού είσαι, βρε ζουλάπι;
Κόντευε να ξημερώσει! Απελπισμένος ο Γιωργής, αποφάσισε να επιστρέψει! Τότε, ένα αδύναμο βέλασμα ακούστηκε από τα βάθη της γης. Γεμάτος χαρά, σκαρφάλωσε σαν αγριοκάτσικο το βράχο. Ναι! Μα, βέβαια! Πως δεν το είχε προσέξει τόσο καιρό! Μια χαρακιά πάνω στον βράχο! Ένα άνοιγμα που φαινόταν να οδηγεί κάπου!
Ο μικρός βοσκός και το σπήλαιο
- Μαααααρά! Εδώ, είσαι μικρό μου; φώναξε γεμάτος ελπίδα και άρχισε την κατάβαση.
Το πρώτο που αντίκρυσε ήταν το κριάρι! Όμως, τι ήταν αυτό, θεέ μου!
Ένα τεράστιο σπήλαιο γεμάτο σταλακτίτες! Χάλκινοι και γκριζοπράσινοι τεράστιοι σταλακτίτες. Και ο ποταμός να περνά ανάμεσά τους και να τους δροσίζει. Τι πανέμορφο μέρος! Τι καταπληκτικό! Τι αριστούργημα της φύσης ήταν αυτό! Προχώρησε με προσοχή, γυρίζοντας το κεφάλι πέρα δώθε, κοιτάζοντας μαγεμένος.
- Μααρά! Τι όμορφη σπηλιά! Ψιθύρισε. Πόσο σκοτεινή και φωτεινή ταυτόχρονα!
Ώρες καθόταν και μελετούσε το σπήλαιο. Κάποια στιγμή, μια νυχτερίδα πέρασε από δίπλα του! Ναι! Μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισε! Πήρε τον Μαρά αγκαλιά, σκαρφάλωσε και βγήκε από τη χαραμάδα. Σκέπασε την είσοδο με κλαδιά, ώστε να μη φαίνεται, και πήρε το δρόμο του γυρισμού.
- Θα επιστρέψω κάποτε στο σπήλαιο του Μααρά, είπε δυνατά. Αλλά όχι σαν βοσκός!
Συγγραφέας: Γιώργος Παπαδόπουλος
Διασκευή: Αναστασία Δράκογλου